_ چه فرقی داره برای من که تو رو دارم!
همین قدر ساده! همین قدر خودمونی! همین قدر محکم!
اینا رو چند سال پیشم میگفتم؛
ولی فرقش با الآن اینه که دیگه تو رفتارم هم ثابتش کردم!
نه رفت و آمد اضافه ای، نه حرف و حدیثی!
تو نه ذره ای دیر میکنی و نه ذره ای در حقم اجحاف!
دلیل زد و خوردم هم با دنیا فقط خودمم!
منی که تا نشکنم دنیا سرش رو جلو من خم نمیکنه!
پ.ن: هزار تکه شو ای من!
می گویند متولد هر فصل و ماهی که باشی به آن علاقه مند می شوی!
و من با اینکه فرزند پاییزم ولی، همیشه دلم را در اردیبهشت ها جا گذاشته ام!
هر سال که اردیبهشت می آید هر جای دنیا که باشم بهترین اردبهشت ها در ذهنم مرور می شود؛ حال و هوای من پیش از سفرهای کربلا در ماه های رجب و شعبان، قم زیبا {می دانم خنده دار است، اصلا شما اولین نفری نیستید که به من برای گفتن این جمله می خندید ولی...}
باید دلت را در یک بهار، در اردیبهشت، در قم دوست داشتنی، در کنار دورترین یار، جا گذاشته باشی تا بفهمی من از چه چیزی حرف می زنم! انتظار هم ندارم درکم کنید، ولی...
ولی قلب من هر بار در اردیبهشت می تپد که این همه سال بی تو بودن را تاب آورده ام!
حالا یا برگرد یا دعا کن من بمیرم!
دیگر از انتظار خسته ام!
