صداش کردم و گفتم الان میام نماز می خونم و سجاده رو جمع می کنم!
گفت: من می خوام نماز بخونم!
این جمله رو از کسی شنیدم که توده های سرطانی از نوع متاستاز تو بدنش لونه کرده و یادم نمیاد روزی به سمت قبله نماز خونده باشه!
هر چند روزهای سختی رو سپری می کنیم که دکترها امیدی به بهبودیش ندارن
ولی حس میکنم داره عاقبت بخیر میشه!
_بهش گفتم خیره!
+گفت تا تعریف مون از خیر چی باشه!
_گفتم همین که زمان درستش میکنه خیره!
+گفت چی بگم!
_گفتم شکر
+نگام کرد
_گفتم خدا ما رو به میزان صبرمون آزمایش میکنه!
+ گفت من که طاقتم سر اومده!
_ گفتم امام صادق فرمودند: صبر که تمام شود فرج می آید!
+گفت یعنی صبرم تموم شه همه چی تموم میشه و خلاص!؟
_ گفتم تازه اون روزیه که میفهمی چرا قبل از اون نشده!
+ گفت گیجم کردی!
_ گفتم خدا هیچ وقت دیر نمیکنه، اگر دیر شده بدون هنوز موعدش نشده! پس صبر میکنی و به وعده اش ایمان میاری!
+ گفت نتیجه اش؟!
_ گفتم راه حلش اینه که به خدا اعتماد کنی!
میگفت: همیشه فکر می کردم اگر نماز صبح از خواب بیدار شم در طول اون روز حتما یه اتفاق خیر برام رقم میخوره!
گذشت و گذشت تا اینکه فهمیدم...
اگر یه روز نماز صبح به موقع بیدار شم خودش سراسر خیره!
و درست زمانی همه چیز رو به راه شد و گرفتاریم به پایان رسید که من به همچین درکی رسیدم!
پ.ن: همیشه لازم نیست دنبال خیرها بگردیم
گاهی خیر همونیه که در حال وقوعه!
کمی هم سپاسگزار لحظه ها باشیم!
خدایا!
من به آن دستانی
که به سمتت شده باز
بال پرواز شد و زندگی اش شد آغاز
من به وسواس زمین
از نم باران
من به سرسبزی این دشت
به نعمت هایت
من به ابراز زمین از سر لطفت
من به آیینه و رحمت...
اصلا این ها همگی هیچ!
من به رب بودن تو خالق هستی،
به تو ایمان دارم
و دگر هیچ!
گره باز کنی یا نکنی
چیزی از مرحمتت کم نشود
لیکن کاش!
تو به مسکینیمان رحم کنی!
زمان همیشه به تغییر آدم ها کمک کرده! زمانی نمیگذره که میبینیم دیگه اون آدم قبلی نیستیم و یه جورایی فرق کردیم؛ گاهی بهتر و گاهی متاسفانه بدتر!
ولی تو همه ی این تغییرها همیشه حسابم با او فرق داشته و داره و ان شاءالله خواهد داشت!
من هیچ وقت حس و حالم با امام رئوفم عوض نشده
هیچ وقت دوست نداشتم تو حرم عکس بندازم چون حس میکردم وقتم تلف میشه
هیچ وقت دوست نداشتم جز برای غذا و استراحت و استحمام تو هتل باشم
هیچ وقت دوست نداشتم فقط یه جا بشینم و بعدش پاشم برم هتل
هیچ وقت دوست نداشتم دعا و نمازی نخونده باقی بمونه
اصلا میدونی امام رضا جانم!
هیچ وقت دوست نداشتم ازت دور باشم
اگر یه باری ازت نمینویسم و خلاصه کوتاهی کلامی ازم سر میزنه
ته ته قلبم یه دونه امام رضا دارم که با عالم عوضش نمیکنم
تازه جلو چشمم هم یه گنبد و مناره با سفال درست کردم و گذاشتم و اسمش رو گذاشتم #قاب_عکس_دلم!
تو پناهم باش
تو امامم باش
من زیر سایه ی خورشید زنده ام!
روبروی گنبد فیروزه ای نشسته بودیم و سخنران داشت از احکام می گفت:
" کاشت ناخن مشکل داره برای گرفتن وضو چون آب به همه جا برای مسح کشیدن نمی رسه، بنابراین باید از کاشت ناخن اجتناب کرد"
و ادامه داد به گفتن احکامی که مبطلات وضو هستن و ...
ناگهان یکی از گروه خانم هایی که پشت من تو صف نماز جماعت نشسته بودن شروع به صحبت کرد که بله " خانم مصطفی هم ناخن کاشته! بهش گفتم چرا کاشتی؟ و جواب داده که یکی از ناخن هام مشکل داشته! خب اگر یکی از ناخن هات مشکل داشته چرا همه رو کاشت انجام دادی!!
و بقیه هم سر تکون دادن و گفتن وای وای وای!!
از همین تریبون از تمام واعظین تقاضا دارم اگر از احکام و محرمات و منکرات میگن، حتما پشت بندش از احکام غیبت هم بگن!!
پ.ن: نمازت رو دو دستی تقدیم اونی که غیبتش رو میکنی نکن! خودت بیشتر بهش نیاز داری!!
وقتی میگیم مدیون شما هستیم!
نه فقط اونجا که اگر زحمات شما نبود، معلوم نبود چه بر سر شیعه می آمد؟!
میخوام این بار به زبون خودمونی تر بگم چرا مدیون شما هستیم!؟
آقا امام صادق به اسمتون که میرسم پیش خودم فکر میکنم چرا نسبت به برخی امام ها کمتر ازتون گفته میشه!؟ چرا مثل بقیه ی امام ها یادتون نمیکنیم؟!
چرا مثل توسل به بقیه ی امام ها بهتون متوسل نمیشیم!؟
میبینم جفا کردم در حق خودم، بد هم جفا کردم، اگر متوسل به نام شما نباشم که گره ام به دستان شما باز نشه!
من مدیونم به شما!
که خواسته هام رو در خونه ی شما نیاوردم،
و بعد از ناامیدی حرف زدم!
من مدیونم به شما!
که تو گرفتاری ها و زمانی که صبرم تمام شده،
یاد سخن تون نیوفتادم که "عند فناء الصبر یاتی الفرج"؛
وقتی صبر تموم بشه گشایش میشه،
و بعد فقط از بی صبری دم زدم!
من مدیونم به شما!
که شما پدر باب الحوائج مون هستید
و پدربزرگ حضرت شمس الشموس
و حضرت کریمه سلام الله علیهما،
و بعد من از شما کمتر حرف زدم!
من مدیونم به شما!
که شما رو امام رضا در مقام امام،
دلسوز از پدر
و همچون برادری همسان
و از مادر مهربان تر
تعریف کردند،
و من حتی در همین حد که حرف رو تمام کرده، شما رو نشناختم!
و من مدیونم!
مدیون پسر حضرت علی و حضرت زهرا!
من مدیون امام غریب مدینه ام!
که مانند مادر در کوچه ها...
آه...
امان از کوچه و غریبی و ...!
پ.ن: امام خوبم!
به من اذن بدید که بیشتر از محضرتون استفاده کنم!
هیچ وقت اصراری بر دعاهام نبود که حتما بشه که اگر نشه پس چی میخواد بشه!؟
و سعی و تلاش رو اعتماد به خدایی بود که فکر همه جاش رو کرده!
ولی راستش نمیدونم چه طور میشه دلم میگه:" شاید همه ی راه هایی که رفتم تا اینجا اشتباه بوده با وجود تمام دعاهایی که کردم!"
و عقلم میگه:" عیبی نداره! هر جایی که متوجه شدم اشتباهه برمیگردم و از نو شروع می کنم!"
که ناگهان زبون میگه:" اصلا چرا همه ی راهها رو اشتباه رفتم؟!"
و میبینم که هر 3 تا حق دارن و اینجوری میشه که در حالتی از خوف و رجا قرار میگیرم و در عین حالی که به اجابت دقیق خواسته ام اطمینان ندارم ولی...
ولی امیدم رو هم از دست ندادم!
از وقتی با فضای مجازی آشنا شدم حدود 13-14 سال میگذره و نباید منکر این شد که چه چیزهای خوب و نابی به دست آوردم؛
یعنی در کنار ضعف ها و عیب هاش، خوبی هاش زیاده و از مهمترینش دسترسی آسونه!
در مجموع میتونم بگم وقتی میشه یه کار مفید انجام داد و بهره برد، چرا به بطالت گذروند و در آینده حسرت خورد!؟
جالبه که همین فضای مجازی در حال تغییرات عظیمی هست که باز خوبی ها و بدی هایی داره! بدی هایی که بدجوری به ذوقم میزنه و اذیتم میکنه! حس میکنم قدیم ها افرادی که جامعه ی مجازی رو دنبال می کردن یا سفید بودن یا سیاه! ولی الان چرا یه عده ای خاکستری هستن؟!
قدیما اگر وبلاگ یه بچه مذهبی دنبال میشد طوری وجه ی زیباشون نمایش داده میشد که میشد به برکت کارشون پی برد ولی الان یه سری بچه مذهبی ها که بلاگر میشن، ضد و نقیض ملموس و آشکاری دارن که دلسردت میکنه!
بحث بحث موسیقیه!
موسیقی مجاز و غیر مجاز یعنی چی؟!
این بحث رو کاملا روش زوم کنید لطفا
شما که لطافت گفتارتون در نوشتارتون عیان میشه چه جوری میشینید به هر موسیقی گوش میدید و اصلا بحث مجاز و غیرمجاز رو چه طور با خواننده ایرانی و خارجی تفکیک کردید!
اصل و اساس موسیقی اینه که غفلت میاره
روایت زیاد داریم و جای بحث و بررسی داره
ولی میخوام بدونم که بین بچه مذهبی ها مجاز بودن در موسیقی به چه نوعی اطلاق شده!؟ فاجعه ترش نکنید شما دخترخانم ها! که به آقایون میگید گوش دادن صدای زن برای مرد حرامه!؟ خود شما گوش دادن به موسیقی هنوز برات حلال نشده! چرا با تبصره و ماده حرام اعلامش میکنی!؟
پ.ن: بچه عراقی، فارسی بلد بود
گفت: بخور حلوله!
پرسیم: حلوله؟!
گفت: بله!
با قیافه ای علامت سوال بهش خیره شدم!
گفت: چطوره به حرام میگید حروم! ولی به حلال نمیگید حلول!!
:|
اصرار کردن و من گفتم نه الان لازم نیست انجامش بدیم، عجله ای نداریم، سر فرصت بسته بندی شون می کنم؛
راستش دلیل داشتم!
یکی اینکه تجربه کرده بودم تو کارهایی که من با یه وسواس خاصی انجامش میدم، دستپاچه ام می کنن،
یکی دیگه اینکه ممکن بود حتی برای کمک کردن بیان که به دلایل کاملا موجه دوست نداشتم کمکی دریافت کنم!
ولی باز به اصرار اونها و گفتن یه جمله که حالم رو دگرگون کرد، کوتاه اومدم و بسته بندی شون کردم، و حتی دلایلی که بهش اشاره کردم پیش اومد و من بهش ترتیب اثر ندادم!
گفت مثل دخترم میگی نمیخواد و دستات رو تکون میدی!{زبان بدن و حالت هایی از خودسَر شدن و حرف حرف منه!}
یه لحظه حالم بد شد که شبیه دخترشم، چون لحظه هایی که خودسَر میشه و میخواد حرف حرف خودش باشه خیلی عبوس و عصبی میشه!
و بعدشم فهمیدم که ژن قوی تر از این حرف هاست؛
در نزده سرش رو میندازه پایین و میاد تو زندگیِ آدم!
ولی تلنگری دیدم که رو این بخش خودم بیشتر کار کنم!
چون اگر حواسم باشه زمان هایی که با دیگران نظرم مخالفه چه واکنش هایی ازم سر میزنه، حداقلش در لحظه بیشتر حواسم به خودم خواهد بود!
بعدشم اینکه دلایلم ارزشش رو نداشت که این بخش از ژن ام رو فعال کنم!
پ.ن: حتی اگر همیشه همچین آدم هایی کنارم باشن، راه های بهتری برای بیان نظرم وجود داره!
یا من اظهر الجمیل و یا من ستر القبیح
ای کس که زیبایی ها رو نمایان می کنی و عیب ها رو می پوشونی
زیبایی ظاهر(رفتار) رو در ما بیش از پیش بفرما و یاری مان بده عیب هامون رو برطرف کنیم!
