علی بن ابیطالب نونِ جو رو میذاشت تو کیسه و پلمپش می کرد جوری که هیچ کس نتونه در کیسه رو باز کنه!!
یکی از اصحاب اومد گفت: آقا مگه اشرفیِ که این جوری در کیسه رو محکم می بندی و پلمپش می کنی، آخه کی به نونِ جو نگاه می کنه؟!
آقا فرمودن: "امان از این بچه های فاطمه!
اینا میان در کیسه رو باز میکنن به این نونِ روغن میزنن تا این نونِ یه کم نرم شه!! جیگرشون برا بابا غریبشون می سوزه!!
میخوام به این نونِ روغن نزنن!!"
"اشڪم چڪید و سنگ دلم را لطیف ڪرد
نام حسین شغل مرا هم شریف ڪرد
غفلت زده بہ ماه عزا آمدم ولے...
زهرا رسید و ڪار مرا هم ردیف ڪرد"
اصلا گدایی این اهل خانه را خوش است
تا حل کنند به دستان ایزدی همه را؛ آنچه گیر کرد
باید به وقت طلب، حاجتی که هست
ساقی به پای نهر علقمه را هم دخیل کرد
هرگز نگویم از طلبم دست خالی ام
قطعا همین! اهل حرم را کریم کرد
دست گدا نبرم پیش هر کسی
این لطفِ آل عبا، گدا را نجیب کرد
پایان قصه ی امشب شود به ذکر
اصلا خود خدا همه اش را حریم کرد
آدم، ابو بشر، به خدا خوب توبه کرد
وقتی به بهترین طریق ممکنه "نعم الوکیل" کرد
هم سایه
تقوایی که با یک "تِق وا" نمی رود؛
کِأنّهُ بیدی ست که به هر بادی نمی لرزد!!
شبیه کی میخوای باشم!؟
خدایا رو به راهم کن!
پ.ن: همیشه روی زخم هامون خودت دستاتو میذاری
خدایی که شب و روزا هوای بندتو داری...!
فکر می کنم در این کلاس تقویتی رمضان، بیشتر باید مرور کنیم؛
حفظِ فرمول های جدید بماند برای ترم بعد!
آدم ها را می بخشم
نه به این خاطر که وقتی برای چیزهای بیهوده ندارم!
آدم ها را می بخشم؛
زیرا خداوند بارها و بارها مرا بخشیده است
و شکرانه ی نعمتی این چنین، بخششی به کوچکیِ بخشش از من است!
